همه ما با شرایط دردناک مواجه می شویم.مرگ هم بخش جدا نشدنی در زندگی همه انسان هاست و همه ما تجربه آن را داشته ایم و خواهیم داشت.. ما توسط شریک زندگی مورد آزار و اذیت قرار می گیریم، شغل خود را از دست می دهیم، به خانه مان دستبدر می زنند، خیانت می کنیم، مرگ و عزاداری برای عزیزان را تجربه می کنیم و با بیماری های روحی و جسمی مبارزه می کنیم. اما هیچ کدام از این ها نمی تواند دلیل برای ناامیدی ما باشد.

 اغلب اوقات، خانواده و دوستان، تلاش صادقانه ای برای پاسخ به آسیب های ما انجام می دهند اما ممکن است با اظهار نظرهایی نادرست، اوضاع را بدتر کنند. ممکن است به اسم خدا اظهارنظرهایی کنند که باعث می شود احساس ناراحتی و شرمندگی به ما دست دهد،  همان چیزی که ما اصلا به آن احتیاج نداریم.

ابراز همدردی و شرکت در مجالس ختم ،عزاداری و سوگواری یک سری آداب دارد که باید هنگام بر خورد با شخص عزادار شیوه صحیح برخورد و معاشرت را چه در زبان و عمل بدانیم.

برای مثال:

• زود فراموش می کنی، خودت را اذیت نکن.
• بی تابی نکن، خدا قهرش می گیرد.
• دیگران مشکلاتی بدتر از تو دارند.
• گریه نکن.
• زندگی آن جهان بهتر است.
• غم ها هم به مرور از یاد می روند.
• صحبت های بی ربط نکنید.
• درباره تصمیماتش برای آینده نپرسید.

این حرف ها چه درست باشند و چه غلط، در مرحله اول هیچ کمکی به التیام شخص مصیبت نمی کند. تلاش برای فهمیدن دلیل بدبختی یک کار  بی فایده است. چه به خدا اعتقاد داشته باشید چه نه، باید قبول کنید که دلیل خیلی از اتفاقات برای ما پوشیده است و سرو کله زدن به حدس های مختلف، دردی از ما دوا نمی کند.  جستجوی دلیل درد و رنج مهم نیست بلکه واکنش ما به آن اهمیت دارد.

وقتی شخصی دچار یک مصیبت است، می توانید به او بگویید:

• به من بگویید که درباره این اتفاق چه احساسی دارید؟
• شرایط بسیار سختی است.
• این اتفاق تقصیر شما نیست .
• به من بگویید که چگونه می توانم به شما کمک کنم؟
• آیا می خواهید بیشتر در مورد آن صحبت کنید؟
• من برای شما و خانواده تان دعا می کنم.
• روی کمک من حساب کنید .

بیشترگوش دهید تا حرف بزنید

ما باید یاد بگیریم که نسبت به کسانی که رنج می برند حساس تر باشیم. به عنوان یک شریک یا دوست، وظیفه ما این نیست که صورت مسئله را پاک کنیم بلکه باید یاد بگیریم شنونده خوبی باشیم و بدون اینکه دلیل و توضیحی ارائه دهیم، به درد و دل طرف مقابلمان گوش کنیم. گاهی اوقات حضور فیزیکی و نشان دادن حمایت، آن هم بدون استفاده از کلمات، بهترین التیام برای عزیزانمان در هنگام مصیبت هاست.